Er is een nieuwe term voor honden verschenen: "fokken"

Fokken is het vooroordeel en/of discriminatie van een dier (in ons geval honden) omdat het tot een bepaald ras behoort. Of door het ontbreken van ras.

Fokken klinkt niet voor niets als ‘racisme’, omdat ze in dit geval de neiging hebben om honden eenvoudigweg op basis van een reeks genen in ‘goed’ en ‘slecht’ te verdelen. Maar is het eerlijk? En hoe is bridisme?

Ten eerste kan het fokken honden verdelen volgens het principe van de aan- of afwezigheid van een ras. En in dit geval worden alleen raszuivere honden als “kwaliteit” beschouwd. En mestiezen zijn vertegenwoordigers van de ‘tweederangs’-groep. Natuurlijk zegt de aan- of afwezigheid van een ras niets over de kwaliteiten van de hond zelf, dus een dergelijke indeling is dom.

Ten tweede kan het fokken in verband worden gebracht met het toekennen van bijzondere behoeften aan bepaalde rassen. Kleine honden worden bijvoorbeeld geassocieerd met banken. En er wordt aangenomen dat hun behoeften anders zijn dan die van grote honden. Of dat ze niets anders kunnen doen dan tevergeefs blaffen. Dit is natuurlijk onzin en schadelijk. Kleine honden verschillen niet van grote honden wat betreft behoeften of capaciteiten.

Ten derde kan het fokisme aan sommige rassen het kenmerk ‘gevaarlijk’ toekennen. Pitbulls of American Staffordshire Terriers en andere ‘vechtende’ rassen worden bijvoorbeeld als gevaarlijk beschouwd. De term ‘vechten’ is op zichzelf echter onjuist. Evenals het verkeerd is om een ​​hond alleen als gevaarlijk te beschouwen omdat hij tot een bepaald ras behoort.

Fokkerij is pure discriminatie. Er zit geen logica in, het negeert de persoonlijkheid van de hond en zijn opvoeding, en rechtvaardigt in sommige gevallen de wreedheid van de eigenaren. Bij ‘serieuze’ honden is geweld inderdaad onmisbaar, geloven sommigen – wat natuurlijk ook niet waar is.

Helaas kan het fokisme niet worden overwonnen tenzij de cultuur van interactie tussen mensen en honden als geheel wordt veranderd. En in de post-Sovjet-ruimte is de houding ten opzichte van dieren extreem laag. Het is de moeite waard om het opleidingsniveau en het bewustzijn van zowel hondenbezitters als de samenleving als geheel te verhogen.