Keeshond

Kenmerken van Keeshond

Basismomenten

• Keeshonden worden de beste vrienden van paddenstoelenzoekers, vissers en picknickliefhebbers genoemd, omdat honden dol zijn op uitstapjes in de natuur, waar ze rond kunnen rennen en hun nieuwsgierigheid kunnen bevredigen.
• Zelfs het minimale niveau van agressie is ongebruikelijk voor het ras, dus het is voor een huisdier gemakkelijk om vriendschap te sluiten met een vreemde.
• Vanwege de ontroerende uitdrukking van de snuit, inherent aan alle vertegenwoordigers van het ras, worden Keeshonden 'lachende Nederlanders' genoemd.
• De vacht van Keeshonden, die goed en systematisch worden verzorgd, is verstoken van een onaangename hondengeur.
• Het ras is niet bang voor water en zwemt graag in open water in gezelschap van de eigenaar.
• Energie en extraversie van Keeshonds stromen als een fontein, dus voordat je zo'n hond krijgt, moet je nuchter je eigen capaciteiten beoordelen.
• Alle nakomelingen van de Wolfspitz zijn niet vies van nog een keer eten, en vaak kijken de dieren uit verveling in de kom en smeken om een ​​lekkernij.
• Keeshonden zijn slimme en gevatte honden, maar in de lijst van de slimste rassen van Stanley Coren staan ​​ze onterecht op de 16e plaats.
• De Keeshond, verveeld en lange tijd alleen gelaten, vermaakt zich met sonoor geblaf en gehuil, dus carrièremakers en workaholics die het grootste deel van de dag buitenshuis doorbrengen, zullen zulke viervoeters niet leuk vinden.
• De FCI erkent Keeshonden niet als een onafhankelijk ras en gebruikt de Duitse Spitz-standaard om hun uiterlijk te beschrijven.

Keeshond is een charmante shaggy met een eindeloze batterij plezier binnenin, waarmee de somberste dag wordt gekleurd in regenboogvuurwerk. Deze onvermoeibare pluizige is altijd oprecht blij met drie dingen: communicatie met de eigenaar, lekkers in zijn eigen bakje en relaxte wandelingen in de natuur. Probeer elke dag aan deze basisbehoeften te voldoen, afhankelijk van het huisdier, en je zult het centrum van het universum worden voor de Keeshond, en tegelijkertijd het meest aanbeden wezen op aarde.

Geschiedenis van het Keeshond-ras

Op verschillende hondenshows worden Keeshonden meestal gepresenteerd als de Nederlandse “versie” van de Duitse Spitz , dat sinds de 16e eeuw een van de meest voorkomende Europese rassen is. Aanvankelijk hadden de honden geen aristocratisch imago, dus speelden de Wolfspitz de rol van gewone bastaarden: ze hingen rond in de buurt van de boerderijen en wijngaarden van Duitse boeren en blaften af ​​en toe tegen vreemden die de territoriale grenzen schonden.

Het is niet precies bekend hoe en wanneer de voorouders van de Keeshonden naar Nederland emigreerden, maar ze vestigden zich snel op een nieuwe plek en slaagden er zelfs in deel te nemen aan het politieke leven van het land – het ras werd zeer gerespecteerd door de leider van de lokale patriotpartij Cornelius de Gizelar. Vervolgens kostte deze betrokkenheid bij de opstand het leven aan duizenden honden, die werden uitgeroeid simpelweg omdat ze eerder de pech hadden gehad de rebel te plezieren. Het was echter niet mogelijk om het ras volledig te vernietigen, en de Nederlandse Keeshonden bleven fokken en herstelden geleidelijk hun eigen aantal.

In 1880 standaardiseerden Duitse hondenfokkers alle soorten Spitz, inclusief Keeshonden. In de toekomst vond de ontwikkeling van het ras niet zozeer in Nederland plaats, maar in Engeland, Zweden, Australië en de VS. Wat de showcarrière betreft, voor Keeshonds begon deze in 1891, toen verschillende dieren op de tentoonstelling in Amsterdam werden gepresenteerd. Tegen die tijd was de Wolfspitz uit Nederland omgedoopt tot ‘scheepshonden’ vanwege het feit dat ze vaak met de eigenaren van kleine boten de Nederlandse rivieren doorkruisten.

In 1924 begon de eerste monobreedclub, de Nederlandse Keeshond Club, haar werkzaamheden in Nederland, dankzij de opening ervan aan barones van Hardenbroek, die destijds werd beschouwd als de grootste fokker van scheepshonden in het land. En twee jaar later werden de Nederlandse Keeshonden geregistreerd door de Kennel Club van Groot-Brittannië.

In de USSR verschenen in de jaren tachtig honden vergelijkbaar met Keeshonds, maar dit waren circusindividuen die niet geschikt waren voor de rol van fokmateriaal. Het volledig fokken van het ras in Rusland begon pas halverwege de jaren negentig, en aanvankelijk voldeden de afdelingen van binnenlandse fokkers niet aan de normen van internationale cynologische verenigingen. Als gevolg hiervan werden in 1980 buitenlandse kampioensfabrikanten het land binnengebracht, waaruit een deel van de huidige Keeshonds zijn stamboom volgt.

Rasstandaard Keeshond

Ondanks dat de FCI Keeshonden als een soort Wolfspitz blijft zien en vertegenwoordigers van beide families in dezelfde ring tentoonstelt, zijn er aanzienlijke verschillen in het uiterlijk en de karakters van de rassen, waar je je beter van tevoren van bewust bent. Keeshonden zijn bijvoorbeeld, hoewel ze worden beschouwd als de grootste vertegenwoordigers in de Spitz-groep, veel compacter dan hun Duitse neven.

Een voordeliger uiterlijk is ook een voordeel van de "Nederlanders", aangezien Duitse fokkers ooit vertrouwden op praktische zaken en er de voorkeur aan gaven werkkwaliteiten in Wolfspitz te ontwikkelen in plaats van een glamoureus uiterlijk. Rassen en kleuren verschillen. Keeshonden hebben een rijker kleurenpalet van wol en omvatten grijze, zwarte en beige tinten. Maar de bontjassen van de Duitse spits hebben een traditionele wolfskleur, waarbij de haren grijze en zwart-witte tinten hebben.

Als je gaat wandelen met een Keeshond, zorg er dan voor dat voorbijgangers een grote verscheidenheid aan rassen in je vriend zullen zien: van chow-chow tot Kaukasische herdershond. En het gaat hier niet om cynologisch analfabetisme, maar om het unieke kenmerk van de 'Nederlanders' om tegelijkertijd op vertegenwoordigers van verschillende hondengroepen te lijken.

Hoofd

De Keeshond heeft een middelgrote kop, breed aan de achterkant van het hoofd en krijgt een wigvormige vorm in het snuitgebied. De stop is glad en verandert in een harmonieuze korte snuit (de verhouding van de lengte van de snuit tot de lengte van het schedelgedeelte van het hoofd is 2:3).

Neus

Alle vertegenwoordigers van het ras hebben een ronde miniatuuroorlel van zwarte kleur.

Kaken, lippen

De middelgrote kaken van de Keeshond zijn gesloten in een schaar- of tanggebit (minder geprefereerd). De lippen van de hond zijn zwart, goed passend, zonder uitgesproken plooien.

Ogen

Donkere, schuin geplaatste ogen zijn klein en ovaal van vorm. De oogleden van het dier zijn zwart.

Oren

De kleine oren van de Keeshond zijn driehoekig van vorm en hebben een harde, puntige punt. De oordoek is verticaal bevestigd, waardoor de hond een eigenwijze en ondeugende uitstraling krijgt.

Nek

De halzen van raszuivere vertegenwoordigers van het ras hebben een convex nekvel, maar zijn volledig verstoken van keelhuid.

Inlijsting

De hoge schoft van de Keeshond gaat over in een brede korte rug en eindigt met dezelfde korte en massieve croupe. De borst van het dier is harmonieus ontwikkeld, de maag is licht opgetrokken.

ledematen

De gebroeders Wolfspitz hebben brede, rechte benen met lange schouderbladen en gespierde dijen. De articulatiehoeken zijn gematigd, hoewel de kniegewrichten zelf krachtig zijn. Metatarsus en metacarpus zijn sterk, maar niet lang. De poten van de Keeshond zijn klein, “katachtig”, met zwarte klauwen. De voorpoten zijn zo rond mogelijk, de achterpoten zijn meer ovaal.

Staart

De hoog aangezette staart van de hond aan de basis is omhoog en naar voren gedraaid en over de rug gedragen.

Wol

Vertegenwoordigers van de Spitz-clan, inclusief de Keeshonds, hebben een dubbele vacht, gevormd door een dikke laag van de dikste ondervacht en een borstelig omhulselhaar. De staart en het gebied rond de nek zijn het meest overvloedig behaard, wat het silhouet van de hond een aangename ronding geeft.

Kleur

De FCI-standaard voorziet voor Keeshonden in hetzelfde type kleur als voor Wolfspitz (wolf). Bij nader onderzoek valt echter op dat de “Hollanders” een rijkere woltint hebben door een klein percentage crèmekleurige haren (het haar van de Wolfspitz is zilvergrijs met een zwarte punt).

De snuit en oren van de hond zijn donkerder gekleurd dan het lichaam. Rond de ogen wordt een zwarte haarrand gevormd, en boven de ogen vormt hetzelfde donkere haar expressieve wenkbrauwen. Het haar op de manen en schouders van de Keeshond is lichter dan op het lichaam. De ledematen en het slipje op de heupen hebben een verfijnde zilvergrijze tint.

Diskwalificerende ondeugden en rasfouten

Een Keeshond van welk geslacht dan ook kan niet deelnemen aan een tentoonstelling als hij:

• halfopstaande oren;
• gerolde of naar buiten gekeerde oogleden;
• er zijn witte vlekken op de vacht;
• ongroeide fontanel;
• er zijn afwijkingen van de soorten bijten die door de norm zijn toegestaan;
• verlegen of agressief gedrag.

Personen met duidelijke gebreken in het uiterlijk die twijfel doen rijzen over hun stamboom, kunnen niet rekenen op goede cijfers. Bijvoorbeeld Keeshonden met een platte of ronde appelvormige schedel. Dieren met grote heldere ogen, een roze neus en een onvolledig gebit worden ook als defect beschouwd, evenals huisdieren die geen uitgesproken zwart-grijs “patroon” op de snuit hebben.

Karakter

Vertegenwoordigers van dit ras zijn zo dol op actieve spellen dat ze te veel kunnen spelen en per ongeluk het meubilair in huis kunnen beschadigen. Ze zijn erg sociaal en brengen het liefst tijd door in het gezelschap van een persoon. Ze hebben vaak meer aandacht voor zichzelf nodig, maar ze zullen de eigenaar niet lastig vallen, omdat ze zijn humeur heel subtiel voelen, en op een moeilijk moment in het leven kunnen ze bijna een persoonlijke psycholoog worden. Dankzij deze eigenschappen worden Keeshonden in de psychiatrie gebruikt om het gedrag van zieke mensen te corrigeren.

Honden van dit ras worden gekenmerkt door een goede gezondheid en uithoudingsvermogen: de Keeshond is bestand tegen aanzienlijke fysieke inspanningen, dus het zal een ideale metgezel zijn voor liefhebbers van sporten. Hij kan bijvoorbeeld gezelschap houden tijdens een lange hardloop- of fietstocht. En aangezien hij niet van stilzitten houdt, zal hij alleen maar blij zijn met communiceren en activiteiten in de natuur. Bovendien heeft hij een verscheidenheid aan fysieke activiteiten nodig om energie weg te gooien. Daarom mag een hond van dit ras niet meegenomen worden door zeer drukke mensen die de hele dag aan het werk zijn. De hele tijd thuis zitten zal deze hond geen goed doen.

Keeshonden zijn erg wantrouwend tegenover vreemden, wat betekent dat deze kwaliteit kan worden gebruikt om de bewakingsvaardigheden van de hond te ontwikkelen.

Gedrag

Er zullen geen problemen zijn bij het trainen van een huisdier, omdat dit slimme en slimme dier, dat de eigenaar probeert te plezieren, zelfs complexe trucs snel onder de knie zal krijgen. Maar vergeet niet dat deze honden erg gevoelig zijn voor intonatie: als je tijdens een Keeshond-training je stem verheft, zal dit hem ontmoedigen van elke wens om te oefenen.

Onderwijs en opleiding

Als de Wolfspitz een vriend, bondgenoot en een kleine harde werker is, die trouw het eigendom van de meester bewaakt, dan is zijn Nederlandse neef een glimlachende hond en een opgewekte altruïst, die geleidelijk kennis moet maken met elke werkactiviteit. En hoewel de intelligentie van het ras ruimschoots in orde is, moet je toch op zoek gaan naar specifieke benaderingen van opvoeding en training.

Houd er rekening mee dat je Keeshonden niet onder druk kunt zetten en hen kunt dwingen iets onder dwang te doen. Zoals alle rassen kunnen familieleden van de Duitse spits niet tegen dreigende kreten en overdreven opdringerige dominantie van de eigenaar. Bovendien gebeurt dit niet omdat de hond zelf de rol van alfa wil spelen, maar omdat hem een ​​ongebruikelijk gedragsmodel wordt opgelegd.

Houd er ook rekening mee dat het ras van oudsher geen waakhond is geweest, en verwacht ook niet dat dit een waakhond zal worden als een professionele hondengeleider met zijn vertegenwoordiger samenwerkt. Je kunt een Keeshond leren blaffen tegen een vreemdeling die je bezittingen is binnengedrongen, maar hem de agressie en achterdocht van een ‘blanke’ bijbrengen is duidelijk een onmogelijke taak. Als je dus een pluizige bewaker nodig hebt met de eigenschappen van een verdediger, dan is dit met dergelijke vereisten zeker niet voor Keeshonden.

Het is mogelijk en noodzakelijk om een ​​viervoetige grappenmaker les te geven, maar vertrouw op zijn verslavingen. Breng dus de basisvaardigheden van uw huisdier in het spel bij en stel de duur van de lessen niet uit. De beste optie is om de les in vijf minuten op te delen, waarbij het handig is om tussendoor lange pauzes van 10-15 minuten aan te houden. Het is belangrijk om te begrijpen dat de Keeshond geen ras is dat saaie oefeningen zal volhouden en uitvoeren om iemand te plezieren. Niettemin zal het dier voldoende kracht en talent hebben om met de fijne kneepjes van OKD om te gaan en een interesse in behendigheid en freestyle ontwikkelen als deze disciplines correct en vooral op een spannende manier worden gepresenteerd.

Wat de regels van de huisetiquette betreft, hebben de 'Nederlanders' geen problemen. Keeshonden zijn van nature schoon, dus ze leren snel hoe ze een dienblad of luier moeten gebruiken voor het beoogde doel en stemmen ermee in om te volharden in kritieke situaties waarin de toegang tot een buitentoilet geblokkeerd is. Het is gemakkelijk om een ​​hond af te leren van het lastigvallen van de eigenaar en van aanhoudende oproepen om te spelen als dit ongemakkelijk is voor de eigenaar. In dergelijke gevallen moet u de afdeling voorzichtig maar resoluut weigeren. Maak je geen zorgen, de hond zal niet gestrest zijn, het dier zal eenvoudigweg zijn aandacht op een ander voorwerp richten of gaan rusten en wachten tot hij weer wordt geroepen.

Onderhoud en verzorging

De voorouders van de Keeshonden waren gewone tuinhonden die in kennels leefden, of zelfs onder de muren van schuren. Tegenwoordig worden ‘lachende Nederlanders’ vaker in huis gehouden, omdat het gemakkelijker is om hun glamoureuze imago in stand te houden. De enige nuance waarmee rekening moet worden gehouden, is de slechte tolerantie van dieren voor hoge temperaturen. Na te lang in het vochtige klimaat van Nederland en Foggy Albion te hebben gewoond, slaagden Keeshonden erin zich eraan aan te passen en geven ze nu de voorkeur aan aangename koelte boven de hitte. Dit is trouwens nog een reden waarom het onwenselijk is om een ​​hond in een stadsappartement te houden – viervoeters eisen niet alleen de vrijheid van ruimte, maar ook het temperatuurregime, dat in dergelijke kamers moeilijk aan te passen is naar het gewenste Keeshond-niveau.

Hygiëne

De vacht van schuithonden fungeert als een natuurlijke thermostaat, waardoor de dieren op koele dagen niet bevriezen en niet oververhit raken door de hitte. Als de conditie van het haar echter niet wordt gecontroleerd, verliest het snel zijn magische eigenschappen. In het bijzonder heeft de Keeshond kammen nodig, zonder welke zijn pelsjas overtollig vet ophoopt en vuil wordt, waardoor de luchtcirculatie in de wollagen wordt verhinderd. Maar Wolfspitz-verwanten vormen praktisch geen klitten, en dit is al een belangrijk pluspunt voor eigenaren die zichzelf niet willen belasten met de dagelijkse zorg voor een viervoetige ondeugende.

Keeshond-kapsels zijn gecontra-indiceerd omdat ze de structuur van het haar veranderen en de ondervacht blootleggen, waardoor het lichaam kwetsbaarder wordt. Alleen voor ouderen wordt een uitzondering gemaakt, die vanwege hun leeftijd meer last hebben van hoge temperaturen. Het is waar dat het niet de moeite waard is om je hier te veel te laten meeslepen, en over het algemeen is het redelijker om voor een hond het "kapsel" van een leeuw te kiezen, dat de raskenmerken van het uiterlijk behoudt. Bij jonge en gezonde dieren wordt het haar niet ingekort, maar om hygiënische redenen worden de haren tussen de vingers en rond het anale gebied afgeknipt.

De buitenvacht van de Keeshond werpt het hele jaar door matig uit, dus als u geen ruige “sporen” op de vloer wilt vinden, mag u het wekelijkse kammen niet verwaarlozen. Ook de ondervacht heeft verzorging nodig. Eens in de zes maanden verliest deze natuurlijke “isolatie” overvloedig, dus je moet er vanaf komen. Overigens is het onwenselijk om het dier te trimmen. Het is beter om met een fijne kam of borstel over de bontjas te gaan, waarvan de werking kan worden versterkt met kamspray of antistatisch uit een dierenwinkel.

Verrassend genoeg kun je een stijlvol Keeshond-imago behouden met weinig of geen wassen. Als u de eigenaar bent van een showhuisdier, kunt u natuurlijk niet zonder een arsenaal aan shampoos, balsems en conditioners, en ook zonder uitstapjes naar de trimmer. Maar de meeste huisdieren verdragen het gebrek aan baddagen gemakkelijk, dus het wordt aanbevolen om een ​​donzige vriend alleen te wassen met speciale huisdierproducten als zijn vacht vuil is en onaangenaam amber uitstraalt. In andere gevallen is de douche eenvoudig te vervangen door grondig te kammen.

De ogen en oren van Keeshond zijn probleemloos, maar periodiek schoonmaken en afvegen is noodzakelijk, dus beknibbel niet op ooglotions en oorvloeistoffen. Het is noodzakelijk om de tanden van de hond minstens twee keer per week te poetsen, en een keer per maand moet de Keeshond zijn klauwen knippen en polijsten.

Voeden

Keeshond is nog steeds die liefhebber om zijn maag te vullen, maar dit is geen reden om aangeraakt te worden en een huisdier uit een bassin te voeren. De neiging tot zwaarlijvigheid in het ras is erfelijk, dus alle pogingen om de hond te plezieren met een additief en calorierijke lekkernijen leiden tot een paar extra kilo's en uitstapjes naar dierenartspraktijken. Het caloriegehalte van het Keeshond-dieet moet van uitgesproken seizoensgebonden aard zijn. In de winter is de "Nederlander" verplicht meer vlees en slachtafval binnen te krijgen (tot 500 g per dag), maar in de zomer is het nuttiger om het spijsverteringskanaal te ontlasten met een bescheiden 300 g dierlijke eiwitten.

Het standaardgewicht van de dagelijkse voeding van de Keeshond is 750-900 g. Meestal bevat het menu dezelfde producten die voor andere honden zijn toegestaan: ontbijtgranen (havermout, boekweit, rijst), groenten (behalve aardappelen en broccoli), magere zuivelproducten, eigeel. Een volledig consumptieverbod geldt voor al het voedsel van de tafel van de meester, snoep, worstjes en gerookt vlees, botten, rauwe vis, fruit (citrusvruchten, druiven, granaatappels), griesmeel en vet varkensvlees.

Normaal gesproken worden puppy's op de leeftijd van twee maanden uitgedeeld, net op het moment dat baby's kunnen worden overgezet op vier maaltijden per dag. Verder ligt de noodzaak om het aantal maaltijden van het dier te verminderen volledig bij de eigenaar. Vergeet trouwens niet dat een Keeshond van 9 maanden niet meer dan twee keer per dag mag eten.

Voor eigenaren die hun huisdieren liever op droogvoer houden, kunnen we merken van superpremium en holistische klasse aanbevelen, en er moet speciale aandacht worden besteed aan granen in de samenstelling, die tijdens het "drogen" zo klein mogelijk moet zijn. Het is normaal als rijstkorrels (wit of bruin) in het voer worden opgenomen en niet erg goed als het belangrijkste graansupplement tarwe is. Nog een belangrijke nuance: sommige dure voedingsmiddelen kunnen de kleur van de vacht van de Keeshond aantasten, wat een ernstige overlast kan zijn voor de eigenaren van showindividuen – op de tentoonstelling wordt de toon van de vacht van de hond nauwgezet onderzocht.

Keeshond gezondheid en ziekte

Er is een mening dat Keeshonden, in tegenstelling tot Wolfspitz, minder last hadden van fokexperimenten en dienovereenkomstig een betere gezondheid hebben. Het ras heeft echter verschillende ernstige aandoeningen als gevolg van erfelijkheid. Eén daarvan is heupdysplasie. De ziekte wordt overgedragen van producenten op nakomelingen, dus fokkers die hun reputatie op prijs stellen, onderzoeken de rasindividuen op de aanwezigheid van deze ziekte.

Subluxatie van de patella, die vaak wordt aangetroffen bij Keeshonden, kan zowel genetisch als mechanisch zijn. Vaak ontstaat de ziekte als gevolg van een blessure die de eigenaar niet tijdig heeft opgemerkt. Sommige vertegenwoordigers van het ras hebben mogelijk de ziekte van von Willebrand – een schending van het bloedstollingsproces.

Storingen in de schildklier en een onvoldoende hoeveelheid hormonen die erdoor worden geproduceerd, leiden tot de ontwikkeling van hypothyreoïdie, die Keeshond-puppy's van hun ouders erven. Maar epilepsie, die een paar decennia geleden als de plaag van het ras werd beschouwd, komt tegenwoordig steeds minder vaak voor. Bij het kopen van een puppy zou het echter nuttig zijn om informatie over epileptische aanvallen bij een teef en een reu te verduidelijken.

Hoe een puppy te kiezen

• Het kiezen van een Keeshond-puppy op geslacht is zinloos. Vertegenwoordigers van dit ras hebben geen uitgesproken "meisjes" en "jongens" karaktereigenschappen. Tegelijkertijd zijn mannetjes begiftigd met een meer gestructureerd uiterlijk, terwijl teven zich onderscheiden door een aangename gratie van lichaamsbouw.
• Vraag de fokker naar de resultaten van het onderzoek van nakomelingenproducenten op genetische aandoeningen – dysplasie, patella, hypothyreoïdie.
• Zoek een fokker die bereid is een puppy weg te geven voordat hij 8 weken oud is – op deze leeftijd zijn de kinderen klaar om pijnloos afscheid te nemen van hun moeder en broers.
• Beoordeel de voorwaarden voor het houden van Keeshonden, waarbij u de voorkeur geeft aan kinderdagverblijven waar ze in de voorsteden cultiveren en dieren niet opsluiten in kooien en krappe appartementen.
• Als je op zoek bent naar een showhond, zoek dan naar fokkers die puppy's van 4 maanden oud aanbieden. Op deze leeftijd wordt het showpotentieel van de Keeshond beter zichtbaar.
• Besteed speciale aandacht aan de kleur van de puppy. Vouw de vacht uit, evalueer de dikte en uniformiteit van de ondervacht en weiger onmiddellijk te kopen als er zelfs maar een miniatuur wit stipje op de bontjas wordt gevonden – dit is een ernstig defect dat twijfel doet rijzen over het ras van het nest.

Keeshond prijs

Een Keeshond-puppy van erkende producenten met het merk van een bekende kwekerij kost 800 - 900 $. De gemiddelde vertegenwoordiger van het ras, die geen opvallend uiterlijk heeft, maar geschikt is voor de rol van huisdier, is gemiddeld 350 - 450 $. Soms verschijnen er ‘superwinstgevende’ advertenties op websites en forums die Keeshonds aanbieden voor €150 – €250. Meestal komen tegen lage prijzen dieren uit die in esthetisch opzicht niet helemaal succesvol zijn, of nakomelingen van niet al te gezonde of zelfs niet-onderzochte producenten.

Keeshond – Video