Alles wat u moet weten over bloedonderzoek bij katten
Katten

Alles wat u moet weten over bloedonderzoek bij katten

Pas na een grondige diagnose kan een effectieve behandeling worden voorgeschreven. Dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor dieren. Katten krijgen ook bloed- en urinetests en echo's. We begrijpen wat een bloedtest laat zien bij een kat en hoe we deze moeten voorbereiden op de procedure.

Wanneer moet u uw kat laten testen?

Symptomen waarvoor u het dier aan de dierenarts moet laten zien:

  • weigering van voedsel,
  • braken,
  • stoelgang stoornissen,
  • apathie,
  • desoriΓ«ntatie,
  • krampen
  • urinaire problemen,
  • slaperigheid,
  • plotseling gewichtsverlies
  • haaruitval,
  • tranerige ogen,
  • jeuk

De oorzaken van ongemak zijn zeer divers. Om de ziekte te diagnosticeren, zal de specialist een volledig onderzoek uitvoeren: onderzoek, anamnese, bloedafname, echografie en mogelijk kunnen andere diagnostische methoden nodig zijn. Allereerst krijgt de kat een algemene en biochemische bloedtest voorgeschreven. Hiermee kunt u een vrij volledig beeld krijgen van de toestand van het dier. 

Ook wordt er een bloedtest afgenomen bij katten om het verloop van de behandeling te volgen en de ontwikkeling van complicaties te voorkomen. En met het oog op preventie wordt aanbevolen om eenmaal per jaar tests uit te voeren voor dieren, zelfs zonder ziekteverschijnselen. Sommige ziekten zijn lange tijd asymptomatisch en vernietigen het lichaam.

Wat zal de algemene klinische bloedtest laten zien

Primaire diagnose begint met een volledig bloedbeeld. Hiermee kunt u het ontstekingsproces, bloedarmoede, uitdroging detecteren, auto-immuun- en allergische reacties en parasieten detecteren.

Indicatoren van de algemene bloedtest:

  • Erytrocyten. Ze bevatten hemoglobine en eiwit, nemen deel aan gasuitwisseling, transporteren voedingsstoffen, verwijderen gifstoffen.
  • Hemoglobine. Neemt direct deel aan het gasuitwisselingsproces – vervoert zuurstof en vervult een bufferfunctie
  • Hematocriet. Toont het aantal rode bloedcellen in het bloed.
  • Kleurindex. Geeft het relatieve gehalte aan hemoglobine in één erytrocyt weer. Helpt bij het diagnosticeren van het type bloedarmoede.
  • Gemiddeld gehalte aan hemoglobine in erytrocyten. Gemeten in absolute termen. Gesprekken over de aard van bloedarmoede en de oorzaken ervan.
  • Sedimentatiesnelheid van erytrocyten. Niet-specifieke indicator van ontsteking. Hiermee kunt u de ernst van de ziekte beoordelen, dit kan wijzen op de ontwikkeling van kwaadaardige processen.
  • Leukocyten. Beschrijf hoe het immuunsysteem van een kat werkt. Voor de diagnose is de verhouding van cellen belangrijk: lymfocyten, neutrofielen, monocyten, basofielen en eosinofielen.
  • bloedplaatjes. Bloedcellen die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling.

Een toename van het aantal rode bloedcellen kan wijzen op ziekten van de longen en het hart, een afname van het aantal witte bloedcellen en een leveraandoening. Lymfocyten groeien tijdens infecties, stress en bloedarmoede. De interpretatie van de analyse moet door een dierenarts worden gedaan, hij zal rekening houden met alle symptomen en de resultaten van andere onderzoeken.

Wat zal een biochemische bloedtest laten zien

Een biochemische bloedtest van een kat wordt uitgevoerd om het werk van alle lichaamssystemen te evalueren, het metabolisme, de water-zoutbalans te analyseren en pathologieΓ«n te identificeren.

Indicatoren van een biochemische bloedtest:

  • totale proteΓ―ne. Functies: handhaaft de pH van het bloed, neemt deel aan transport (bijvoorbeeld hormonen), neemt deel aan bloedstolling, immuunresponsen en vele andere.
  • Alkalische fosfatase. Een enzym dat wordt gesynthetiseerd in organen zoals de lever, pancreas, nieren; de toename ervan is kenmerkend voor veel pathologieΓ«n
  • Glucose. Voorziet het lichaam van energie.
  • Ureum. Hiermee kunt u het werk van het urinestelsel evalueren.
  • Creatinine Het product van het eiwitmetabolisme in de spieren, uitgescheiden door de nieren.
  • Cholesterol. Karakteriseert het lipidenmetabolisme, neemt deel aan de synthese van hormonen, galzuren.
  • Creatine kinase. Vult skeletspierweefsel en wordt verbruikt tijdens het sporten. Bij huisdieren worden creatinekinasespiegels geΓ«valueerd als een marker van spierbeschadiging als gevolg van trauma, chirurgie, intramusculaire injecties of congenitale myopathie.
  • ALT en AST. Enzymen die worden aangetroffen in hart- en levercellen, evenals in skeletspieren. Neem deel aan het metabolisme van aminozuren. Actief vrijgegeven in het bloed in de aanwezigheid van pathologieΓ«n.
  • Triglyceriden. Ze helpen het werk van het hart en de bloedvaten te evalueren, evenals het energiemetabolisme.
  • Alfa-amylase. Verantwoordelijk voor de productie van speeksel, neemt deel aan het verwerkingsproces van koolhydraten. Geproduceerd door de alvleesklier en speekselklieren.
  • GGT (gammaglutamyltransferase). Enzym betrokken bij aminozuurmetabolisme
  • Elektrolyten (kalium, natrium en chloriden). Neem deel aan zenuwgeleiding, zijn verantwoordelijk voor druk en waterhuishouding.

Verhoogde glucosespiegels kunnen duiden op diabetes mellitus, een tekort aan ureum kan wijzen op een leveraandoening, een verhoogd cholesterol kan wijzen op een nieraandoening, hypothyreoΓ―die, een hoge AST kan wijzen op een hart- of leveraandoening. De interpretatie van de analyse moet door een dierenarts worden gedaan, hij zal rekening houden met alle symptomen en de resultaten van andere onderzoeken.

Wanneer moet u uw kat laten testen?

Om u minder zorgen te maken over uw harige huisdier, is het belangrijk om te begrijpen hoe een bloedtest bij katten wordt afgenomen. In feite duurt de hele procedure niet meer dan 10 minuten. De dokter fixeert de kat op de tafel zodat hij zichzelf niet per ongeluk kan verwonden. Dan vindt hij een ader en brengt een steriele naald in. Vervolgens wordt het bloed in een speciale reageerbuis geplaatst. 

Alvorens de bloedafnameprocedure uit te voeren, wordt aanbevolen om het dier op een hongerdieet te houden, het te beschermen tegen stress en medicijnen te annuleren. De beslissing om te stoppen met medicatie dient in overleg met de dierenarts genomen te worden. 

Weiger geen diagnostiek uit angst het dier ongemak te bezorgen: ernstige ziekten vereisen een zorgvuldige en tijdige behandeling. En preventieve bezoeken aan de veterinaire specialist helpen de gezondheid van de kat op een hoog niveau te houden.

Laat een reactie achter