Begrijpen honden fysieke wetten?

Herkennen honden zichzelf in een spiegel en wat weten ze over de wet van de zwaartekracht? Wetenschappers hebben veel tijd besteed aan het bestuderen van de intelligentie van honden, en het onderzoek is nog steeds gaande. Een van de vragen die ze probeerden te beantwoorden was: Begrijpen honden natuurkundige wetten?

Foto: maxpixel.net

Sommige dieren kunnen fysieke wetten gebruiken om in hun behoeften te voorzien. Apen gebruiken bijvoorbeeld gemakkelijk stenen om noten te kraken. Bovendien zijn mensapen zelfs in staat eenvoudige gereedschappen te maken. Maar is een hond daartoe in staat?

Helaas slagen onze beste vrienden, die zo bedreven zijn in het communiceren met ons, er niet in om problemen op te lossen waarbij de wetten van de natuurkunde betrokken zijn.

Begrijpen honden wat zwaartekracht is?

Apen begrijpen de wetten van de zwaartekracht. Dit werd bewezen door een experiment uitgevoerd bij de Max Planck Society for Scientific Research in Duitsland (Daniel Hanus en Josep Call). Een soortgelijk experiment werd uitgevoerd met honden.

Stukjes lekkers werden in een buis gegooid, die in een van de drie kommen direct daaronder viel. Er waren deuren voor de voerbakken en de hond moest het deurtje voor de rechter voerbak openen om iets lekkers te krijgen.

Aan het begin van het experiment gingen de buizen rechtstreeks naar de kommen eronder, en de honden waren opgewassen tegen de taak. Maar toen was het experiment ingewikkeld en werd de buis niet naar de kom gebracht die er direct onder stond, maar naar een andere.

Foto: dognition.com

Deze taak zou elementair zijn voor een mens of een aap. Maar keer op keer kozen de honden de kom die op de plek stond waar ze het lekkers gooiden, en niet waar de pijp uitging.

Dat wil zeggen, de wetten van de zwaartekracht voor honden gaan het begrip te boven.

Begrijpen honden hoe objecten met elkaar in verband staan?

Een ander merkwaardig experiment werd uitgevoerd met kraaien. Wetenschapper Bernd Heinrich bond voedsel aan een van de drie touwen, en de kraai moest aan het juiste touw trekken om iets lekkers te krijgen. En vervolgens werden de touwen (één met lekkernij, de tweede zonder) kruislings geplaatst zodat het uiteinde van het touw, waaraan getrokken moest worden, diagonaal van de lekkernij kwam te liggen. En de kraaien losten dit probleem gemakkelijk op, in het besef dat, ondanks het feit dat het gewenste uiteinde van het touw verder van de delicatesse verwijderd is, zij het is die eraan gehecht is.

Kraaien losten ook andere problemen op waarbij het nodig was om de verbinding tussen twee objecten te begrijpen.

Maar hoe zit het met honden?

Is het je opgevallen dat wanneer je met je hond aan de lijn loopt en hij om een ​​boom of een lantaarnpaal heen rent en weer naar je toe rent, het soms moeilijk is om hem ervan te overtuigen hetzelfde traject terug te volgen om zich te ontrafelen? Feit is dat het voor een hond moeilijk te begrijpen is dat je, om vrijelijk naar je terug te kunnen keren, eerst van je af moet gaan, omdat je aan de lijn bent vastgebonden.

In feite lieten ze iets soortgelijks zien in het experiment met een gebonden traktatie.

Er stond een doos voor de honden en ze konden zien wat er in de doos zat, maar ze konden daar geen snoepje vandaan halen. Buiten de doos lag een touw, aan het andere uiteinde was een lekkernij vastgebonden.

In eerste instantie probeerden de honden het lekkers met alle beschikbare middelen te bemachtigen, behalve met de noodzakelijke: ze krabden aan de doos, beten erop, maar begrepen helemaal niet dat het alleen maar nodig was om aan het touw te trekken. Het duurde behoorlijk lang voordat ze leerden hoe ze dit probleem konden oplossen.

Maar toen de honden leerden aan het touw te trekken om een ​​beloning te krijgen, werd de taak moeilijker.

Zowel het touw als het lekkers zaten niet in het midden van de doos, maar in de hoeken. Echter, in tegenovergestelde hoeken. En om iets lekkers te krijgen, moest je aan het uiteinde van het touw trekken, wat verder verwijderd was van de gewenste beloning. Hoewel de hond perfect zag dat het lekkers aan een touw was vastgebonden.

Deze taak bleek ongewoon moeilijk voor honden. Sterker nog, veel honden begonnen opnieuw te proberen aan de doos te knagen of te krabben, in een poging het lekkers met hun tong door het gat dat er het dichtst bij was te bereiken.

Toen de honden uiteindelijk getraind werden om dit probleem door herhaalde training op te lossen, werd het nog moeilijker.

Foto: dognition.com

In dezelfde doos werden twee touwen kruislings geplaatst. Aan één van hen was een traktatie gebonden. En hoewel de delicatesse zich in de rechterhoek bevond (en het uiteinde van het lege touw eruit kwam), was het nodig om aan het touw in de linkerhoek te trekken, omdat de delicatesse eraan vastgebonden was.

Hier zijn de honden volledig in de war. Ze probeerden niet eens aan elk van de touwen te trekken; ze kozen steevast het touw dat het dichtst bij het lekkers zat.

Dat wil zeggen dat honden de relatie tussen objecten helemaal niet begrijpen. En hoewel ze dit door herhaalde training kunnen leren, zullen ze, zelfs na de training, zeer beperkt zijn in het toepassen van deze kennis.

Herkennen honden zichzelf in de spiegel?

Een ander gebied waarop honden het niet zo goed hebben gedaan, is zichzelf herkennen in de spiegel.

Uit onderzoek is gebleken dat mensapen zichzelf bijvoorbeeld herkennen in een spiegel. Apen gedragen zich alsof ze een andere aap zien, ze proberen misschien zelfs achter de spiegel te kijken. Maar al snel beginnen ze zichzelf te bestuderen, vooral door in de spiegel te kijken naar die delen van het lichaam die ze zonder spiegel niet kunnen zien. Dat wil zeggen, we kunnen aannemen dat de aap, kijkend in de spiegel, vroeg of laat begrijpt: "Ja, ik ben het!"

Wat honden betreft, ze kunnen het idee niet kwijtraken dat ze een andere hond in de spiegel zien. Vooral honden proberen nooit in een spiegel naar zichzelf te kijken zoals apen dat doen.

De meeste andere dieren waarmee vergelijkbare experimenten zijn uitgevoerd, gedragen zich vrijwel hetzelfde. Afgezien van de apen vertonen alleen olifanten en dolfijnen tekenen dat ze hun eigen spiegelbeeld herkennen.

Dit alles maakt honden in onze ogen echter niet dommer.

Ze hebben tenslotte mensen getemd om hen te helpen met taken die honden zelf niet kunnen. En dit vereist opmerkelijke intelligentie! Iedereen heeft beperkingen, en we moeten er alleen rekening mee houden bij de communicatie met huisdieren en geen buitensporige eisen stellen.