Brabants

Brabancon (of Belgisch trekpaard) is een oud trekpaardras, waarvan de voorouders Vlaamse paarden waren. Brabancon is een nationale schat van België: ze hebben een bijna perfect exterieur voor zware vrachtwagens en een schitterend karakter, gehoorzaam en rustig. Brabancons zijn erg hardwerkend en aanhankelijk. 

Geschiedenis van het Brabancon-paardenras

Belgische paarden, de voorouders van de Brabancons, waren beroemd in de oudheid. Maar in de loop van de geschiedenis heeft het Brabantse paardenras veel veranderingen ondergaan, omdat de eisen aan paarden voortdurend veranderden. In de Middeleeuwen werden bijvoorbeeld zware, sterke paarden gewaardeerd, geschikt voor het vervoeren van ridders in harnas. Na de uitvinding van het buskruit waren er mobielere en lichtere paarden nodig, maar de boeren hadden nog steeds zware vrachtwagens nodig. En de ontwikkeling van industrie en handel versterkte de vraag naar sterke paarden alleen maar. Sinds de jaren 90 van de 19e eeuw begonnen Belgische fokkers systematisch de Belgische Brabantse zware vrachtwagen te verbeteren, met als doel massieve, grote, sterke paarden te krijgen. In 1885 werd de Vereniging tot Verbetering van Belgische Paarden opgericht, die één stamboek (stamboek) voor de Brabancons uitgaf. In 1900 werd het stamboek gesloten, dat wil zeggen dat paarden waarvan de voorouders niet langer in het stamboek stonden geregistreerd, er niet in werden opgenomen.

Op de foto: een paard van het Brabancon-ras Van groot belang voor de verbetering van het Brabancon-ras waren de jaarlijkse paardenshows in Brussel. De waardevolle kwaliteiten van de Brabancon werden de reden voor de enorme populariteit van deze paarden in binnen- en buitenland. De Brabancon, een kruising tussen het Ardense en het Vlaamse paard, is het meest geschikt voor de eisen die aan een werkpaard gesteld worden. Brabancon-paarden worden niet alleen in België gefokt, maar ook in Frankrijk, Polen, Zwitserland, Italië, Duitsland, maar ook in Noord- en Zuid-Amerika.

Beschrijving van Brabancon-paarden

Brabancons zijn vrij grote paarden met een krachtig lichaam. De schofthoogte van de Brabancon is 168 – 173 cm, maar er zijn ook Brabancons hoger dan 180 cm bij de schoft. Brabantse massa – 800 – 1000 kg. Dit zijn echte reuzen, tegelijkertijd zeer gehoorzaam en flegmatisch. Het hoofd van Brabancon lijkt licht vergeleken met het lichaam, het voorhoofd is breed, het profiel is recht, de ogen zijn groot en mooi. De nek is kort, sterk. De borst is krachtig, diep. De achterkant is niet erg lang. De croupe van Brabancon is breed en gevorkt. De poten van de Brabancons zijn kort, maar tegelijkertijd droog, versierd met kleine borstels. De hoeven zijn sterk. De hoofdkleuren van de Brabantse paarden zijn: rood, roan, lichtbruin. Minder vaak voorkomend zijn zwarte, nachtegaal, daim en grijze paarden.

Brabancons kunnen rennen in een vrij energieke en snelle draf.

Een nogal hard leven in de loop van de geschiedenis heeft de Brabantse paarden getemperd en hen pretentieloos gemaakt wat betreft de omstandigheden van hun onderhoud. Brabancon-paarden zijn kalm en vriendelijk, zeer hardwerkend en aanhankelijk. Wanneer ze worden gekruist met andere rassen, geven Brabancons hun waardevolle eigenschappen gestaag door aan hun nakomelingen.

Op de foto: een paard van het Brabancon-ras met rode kleur 

Het gebruik van Brabantse paarden

Brabantse paarden worden nog steeds veel gebruikt waar geen zwaar landbouwmaterieel kan worden gebruikt. In Europa zijn Brabancons enorm populair als boerderijpaarden vanwege hun kracht, uithoudingsvermogen, kalm karakter en pretentieloosheid.

Op de foto: paarden van het Brabancon-ras Brabancons werden ook gebruikt om andere paardenrassen te fokken: de Sovjet-trek, Shire, Clydesdale, Suffolk en Nederlandse paarden.